The Black Beast

W świecie sportów walki nie brakuje barwnych postaci i nietuzinkowych charakterów, dzięki którym oglądanie walk nie jest jedyną atrakcją. Czymże byłoby polskie MMA bez konferencji prasowych obfitujących w błyskotliwe i nasycone humorem wypowiedzi Mameda Khalidova, Michała Materli czy Artura Sowińskiego. Czymże byłyby wydarzenia promujące gale UFC bez kultowych już fraz, jak np. ,,Who da fook is that guy” Conora Mcgregora czy Chaela Sonnena podrywającego dziennikarkę. Czymże wreszcie byłoby codzienne życie każdego fana bez pijackich tweetów Darrena Tilla, albo naśmiewającego się z pięciosekundowego nokautu na samym sobie Bena Askrena.

Można wymienić wielu zawodników potrafiących stworzyć show nie tylko w klatce, lecz również poza nią. Do tego grona niewątpliwie należy zaliczyć bohatera dzisiejszego tekstu, Derricka Lewisa.

Jego persona oglądana przez nas w mediach może wywołać pewne zdziwienie, jeżeli przyjrzymy się bliżej przeszłości Derricka. Wychował się on w dużej, bo ośmioosobowej rodzinie, gdzie był drugim w kolejności dzieckiem, wychowywanym przez samotną matkę. Jako młody chłopiec miał ponoć niespokojną osobowość, przez co niejednokrotnie stawał się uczestnikiem ulicznych bijatyk. Tuż po ukończeniu szkoły średniej został oskarżony o napaść z użyciem siły, za co otrzymał wyrok w zawieszeniu. Po dwóch latach naruszył warunki wyroku, przez co musiał odsiedzieć 5 lat w więzieniu. Derrick został zwolniony z aresztu po 3,5 roku.

Większe zdziwienie niewątpliwie wywołał sam Lewis, kiedy po pokonaniu Alexandra Volkova zdjął swoje spodenki i paradował przez chwilę w samych bokserkach przed tysiącami widzów. Zapytany o powód, stwierdził krótko: ,,My balls was hot”. W tak komicznym tonie utrzymana była zresztą cała rozmowa z Joe Roganem. Derrick mówił później o telefonie od Donalda Trumpa, który kazał mu ,,sprzątnąć Ruska”, aby Ameryka zachowała twarz w mediach. Oczywiście wszystko było zmyśleniem i jednocześnie dowodem komediowego zmysłu Bestii.

Jakiekolwiek moralne granice są niezwykle ruchome w przypadku naszego dzisiejszego bohatera. Derrick szczególną miłością darzy Rondę Rousey, niegdysiejszą największą gwiazdę UFC, przynajmniej wśród kobiet. Ronda to partnerka Travisa Browne, z którym Lewis miał okazję się zmierzyć. Przed pojedynkiem w mediach tematem numer jeden było oskarżenie o przemoc domową, jakiej Browne miał dopuścić się wobec swojej poprzedniej dziewczyny. Derrick ukarał za to przeciwnika ciężkim nokautem, po którym wyraził swoje uczucia do Rousey jakże uroczymi słowami: ,,Where Ronda Rousey fine ass at?”. Romantyk jak się patrzy. Nie był to z resztą pierwszy, raz gdy Amerykanin mówił o jednej z najbardziej utytułowanych gwiazd kobiecego MMA. Na youtubie znajdziemy z łatwością filmik, na którym Lewis mówi ,,I love Ronda” w obecności swojej żony.

Wszystkie podróże będące nieodłącznym elementem kariery zawodniczej często odbijają się negatywnie na formie Derricka. Nie mówię w tym momencie o kondycji w trakcie walki, bo ta zawsze należała do najgorszych, lecz o stanie fizycznym naszego bohatera tuż po walkach. Po pokonaniu Roya Nelsona na przykład, podczas konferencji prasowej Lewis urządził sobie drzemkę. Sen to jego ulubiona czynność, jak się okazuje. W niemal każdym wywiadzie po walce, pytany o świętowanie zwycięstwa odpowiada, że najpierw się prześpi, bo jest wyczerpany.

Oprócz snu, Derrick lubi również jeść. Pokarm zajmuje szczególne miejsce w jego życiu. Stał się na przykład powodem beefu Lewisa z Danielem Cormierem. Kilka lat temu DC nagrał przerobioną piosenkę Meghan Trainor – All about that bass. W klipie do niej były mistrz wagi półciężkiej tańczył ze smażonym kurczakiem w dłoniach, śpiewając ,,I’m all about that cake and chicken”. Derrick, zapytany o powód ,,niechęci” do Cormiera, przywołał tę sytuację stwierdzając, że mistrz dopuścił się zniewagi Poppeyes Chicken. Słowa Lewisa, jak zawsze, wywołały salwę śmiechu na sali, zaś on sam otrzymał od wspomnianej firmy darmowe jedzenie w ich lokalach do końca życia.

Instagramowe konto Czarnej Bestii cieszy się ogromną popularnością. Znajdziemy na nim przede wszystkim drastyczne wypadki, uderzenia w krocze, głowę itd. Najzabawniejszy cykl filmików, trwający nieskończoność, nosi tytuł ,,He’s/She’s ok”. Derrick nadaje taki opis nagraniom, w których ktoś otarł się o śmierć. Od czasu do czasu publikowane są tam również video-memy autorstwa Derricka.

Zapytany kiedyś przez jednego z dziennikarzy o źródło i powód wszystkich tych niekonwencjonalnych wypowiedzi, Derrick stwierdził, że nie lubi ciągle odpowiadać na te same pytania, więc mówi po prostu to, co ma ochotę powiedzieć. Najchętniej nie udzielałby wywiadów wcale. Jego ulubioną czynnością w tygodniu poprzedzającym walki jest leżenie w pokoju hotelowym i oglądanie Family Guya.

Sztuki walki są dla Derricka przede wszystkim środkiem do zarabiania pieniędzy. Sam przyznał, że nie śledzi ani tego, co dzieje się w jego kategorii wagowej, ani wydarzeń z całego UFC. Reprezentowany przezeń styl walki oraz osobowość medialna, nad którą wcale pracować nie musi, bo jest po prostu sobą, wystarczają aby przyciągnąć uwagę fanów, co z kolei przekłada się na jego wynagrodzenie. Pod względem popularności nie należy z pewnością do grona gwiazd pokroju Conora Mcgregora czy Jorge Masvidala, lecz jego występy z reguły korzystnie wpływają na jakość gal, w których bierze udział. W wywiadach po walce z kolei, wciąga konkurencję nosem.